معانی مختلف تایپوگرافی :

معانی مختلفی برای واژه تایپوگرافی در لغت نامه می‌توانید پیدا کنید. چند تای آنها را در زیر می‌بینید:

تایپوگرافی، هنر چیدمان تایپ، برای رسیدن به یک زبان تصویری است.

تایپوگرافی، هنر پردازش متن، برای رسانه‌های چاپی است.

تایپوگرافی عبارت است از انتخاب و طرح‌ریزی تایپ برای چاپ.

زبان تایپوگرافی

تایپوگرافی «زبان بصری»است؛ هنر نوشتن کلمه یا جملات بسیار کوتاه با شکل وُ سبکی ویژه که «بار» تصویری و «نمایشی» بالایی دارد و «هویت»چیزی را می رساند.

هنر تایپوگرافی

اما به صورت جامع تر می‌توان گفت تایپوگرافی هنری است که در آن طراح می‌کوشد با تغییر عناصر متن، مثل اندازه، فاصله حروف، شکل حروف، فاصله خطوط، پاراگراف بندی و مواردی از این دست زبان بصری برای تایپ به وجود آورد.

تایپوگرافی در طیف گسترده‌ای از امور هنری، مثل ساخت تیتراژ فیلم، طراحی گرافیک، طراحی کتاب‌های کمیک، طراحی مالتی مدیا و… کاربرد دارد.

تایپوگرافی با خطاطی و دست‌نویس تفاوت دارد، هر چند طراح تایپ می‌تواند از خط و دست‌نویس نیز برای تایپوگرافی بهره ببرد.

تایپوگرافی در ایران

ایران پیشینه‌ای قوی و کهن در زمینه کار با خط دارد. هنرمندان ایرانی در طی صدها سال تاریخ خوشنویسی نشان داده‌اند که خط را می‌شناسند و می‌دانند که چطور باید آن را زیبا و خوش به کار بگیرند.

برخوردی که ما با تایپوگرافی در ایران داریم، نمی‌تواند تابع برخوردی باشد که در غرب با مقوله خط دارند.

از این رو جنبش‌های بومی در زمینه تایپوگرافی در ایران پدید آمده و شکل گرفتند.

تایپوگرافی در طراحی

کمتر کسی را می‌توان یافت که در حیطه طراحی گرافیک مشغول به کار باشد و از تأثیر تایپوگرافی در رفتار و فرهنگ طراحی در ایران بی‌خبر باشد. رابطه تایپ و تصویر در ده سال اخیر همواره جز بحث‌های مهم بوده است.

تایپوگرافی

دوسالانه گرافیک تهران یک رویداد بین الملی و مهم در جامعه گرافیک است. در حاشیه نهمین دوره از این دوسالانه نشستی تحت عنوان” تایپوگرافی” برگزار شد.

تفاوت تایپوگرافی در ایران و جهان

تعریفی که ما از تایپوگرافی در ایران می‌توانیم ارائه کنیم، با کشورهای دیگر کمی متفاوت است.

در کشورهای غربی به کاری تایپوگرافی اطلاق می‌شود که فقط از حروف تایپی در آن اثر گرافیگی استفاده شده باشد.

اما در ایران، خصوصاً در چند سال اخیر، که بحث «تایپوگرافی» بیشتر مورد توجه طراحان قرار گرفته و آثار زیادی را با این ذهنیت شاهد هستیم، می‌بینیم که نمی‌توانیم تعریف ایرانی به آن صورت از آن ارائه کنیم.

تفاوت تایپوگرافی با فونت

اگر فکر می کنید این دو کلمه مشابه اند، شما تنها نیستید اما در واقع اینطور نیست.

نیک شرمن  (Nick Sherman)تایپوگرافری است که اولین بار برای بیان تفاوت  بین فونت و نوع نوشتار از اصطلاحات موسیقی استفاده کرد.

مثال :

برای مثال به تفاوت میان دو کلمه “اهنگ” و “MP3” توجه کنید، زمانیکه  کسی از اهنگی لذت می برد میگوید: من عاشق این آهنگ شدم و نمی گوید عاشق این  MP3 شدم در واقع آهنگ اثری هنری و MP3 فقط یک مکانیزم و قابلیت است که بهتر شنیده شدن آهنگ کمک می کند.

همین قاعده برای تایپوگرافی برقرار است کلمه typeface زمانی بکار می رود که می خواهیم خلاقیتی را توصیف کنیم برای مثال  Helvetica یک نوع typeface است.